woensdag 7 april 2010

How knitting keeps me sane

First let me appolagize for not blogging lately..... It seems like all I do lately is talking with teachers and social workers. It's nice that we qualify for some extra care, but are all those forms necessary....? Why do I have to fill out the same form every year....lot's of info doesn't change in 1 year (or 2, or 3....or ever) and the worst part.....I can't see where this ends.
The forms for extra care at home are all filled in, now we have to wait 2 months before we'll here if we qualify. School is another, but very much the same story, except that we now need to wait until school fills in all the forms.....let me tell you a little secret...I'm not patient.... at all....so while I wait, I knit and knit and knit.......I finished 2 secret projects, a summer top and almost ready with a little cardigan. This keeps me focused on the good things about my kids, cause filling out forms with their disabilaties isn't much fun. So knitting keeps me thinking on how sweet DD2 looks when she's listening to her mp3-player, singing and dancing on music only she can hear. DD1 who walks more on her hands then on her feet, and DS who asks me every morning if I slept well that night. Filling out forms and talking to people about what they can't do is hard cause you easily forget what they can do. To sit and knit gives me some reflection time and patients so I can deal with irritating teachers and other people without hitting them :) Though sometimes I think it would solve a lot, lol.

Okay stepping of soapbox here :) And to make you feel better some knitting pics from the little cardigan I'm making.

Allereerst,sorry dat ik zo weinig heb geblogd de laatste tijd.....Het lijkt wel of ik alleen nog maar gesprekken voer met leraren en hulpverleners. Heel fijn dat we voldoen aan allerlei eisen voor meer hulp thuis, maar moet dat nou al die ellenlange formulieren? Enwaarom moet ieder formulier ieder jaar weer helemaal opnieuw ingevuld worden. Het meeste van die info verandert niet in 1 jaar (of 2, of 3....of ooit) En het ergste....ik zie er geen einde aankomen.De formulieren voor de PGB's zijn ingevuld, nu mogen we 2 maanden wachten of het word toegewezen. School is eigenlijk hetzelfde verhaal, alleen moeten we wachten totdat de schoolalles heeft ingevuld.....zal ik een klein geheimpje verklappen.....geduld is niet echt mijn sterkste kant :)....Dus terwijl ik wacht en wacht, brei ik heel wat af. 2 Geheime projecten zijn afplus een zomertopje en ik ben bijna klaar met een vestje. Dit gebrei zorgt ervoor dat ik wat meer kan relativeren en dat ik weer blij naar mijn kinderen kijk, zoals DD2 aan het dansen en zingen is met haar mp3 op, DD1 die meer op haar handen loopt dan op haar voeten. En DS die iedere morgen begint met vragen of IK wel goed heb geslapen. Door al die formulieren en gesprekken die er alleen maar op gericht zijn wat ze allemaal niet kunnen,vergeet je al snel wat ze allemaal wel kunnen. Breien zorgt voor zelfreflexie en geduld, zodat mijn batterij weeris opgeladen om al die irritante mensen weer te woord te staan zonder te gaan slaan :) Al denk ik soms wel eens dat sommige problemen daarmee wel opgelost zouden zijn, lol

Maar genoeg ge%^$& :) hier een detail foto van het vestje zodat je je wat beter voelt :)

Geen opmerkingen: